فالنامه جفر شیخ بهایی
کتاب خطی فالنامه جفر شیخ بهایی
توضیحات :
کیفیت : عالی
زبان : فارسی
فرمت : PDF
حجم فایل : ۱۳٫۸mg مگابایت
تعداد صفحات : ۷۵ صفحه
نوع خط : نستعلیق
نویسنده : شیخ بهایی
نام کتاب : فالنامه جفر از شیخ بهایی – فالنامه جفر شیخ بهایی
لینک دانلود و خرید فایل :
تصاویری از بخش های کتاب :
فیل کتاب فالنامه جفر شیخ بهایی
فالنامه جفر شیخ بهایی
کتاب فالنامه جفر شیخ بهایی
دانلود رایگان کتاب فالنامه جفر شیخ بهایی
فهرست از عناوین مطالب کتاب :
- استناج و استخراج مطلب از علم جفر
- دایره شریفه استناج جواب کنند
- این کار بآسانی برآید یا نیاید
- این سلطنت باقی ماند یا نماند
- این کار به سرانجام رسد یا نه
- دین سلطان در این وقت مصلحت باشد یا نباشد
- بر دشمن ظفر یابد یا نیابد
- این مال به آسانی حاصل شود یا نشود
- این شخص صادق القول باشد یا نباشد
- در این کار خیری است یا نه
- این سلوک و ریاضت فایده ای دارد یا ندارد
- عدد کواکب و طالع وقت و صاحب طالع
- السولات و عددها سنة و خمسون بعدد حروف غافبوس مرتب
- فالنامه و علایم و تعبیرات آن
- فال عاقبت این کار خیر باشد
- در این کار خیر هست یا نه
- فال در این شرکت نفع باشد بروی
- این علم حاص شود یا نشود
- از زندان خلاص می شود یا نه
- این مشکل حل شود یا نشود
- فرار باز آید یا نه
- این نکاح مبارک باشد یا نباشد
- بر این شخص اعتماد رسد یا نرسد
- و بسیاری موارد دیگر ….
توضیحاتی بر زندگینامه شیخ بهایی :
بهاء الدین محمد بن حسین عاملی معروف به شیخ بهائی (۸ اسفند ۹۲۵ خورشیدی، بعلبک تا ۸ شهریور ۱۰۰۰ خورشیدی، اصفهان) دانشمند نامدار قرن دهم و یازدهم هجری است که در دانش‌های فلسفه، منطق، هیئت و ریاضیات تبحر داشت.
در حدود ۹۵ کتاب و رساله از او در سیاست، حدیث، ریاضی، اخلاق، نجوم، عرفان، فقه، مهندسی و هنر و فیزیک بر جای مانده است.
به پاس خدمات وی به علم ستاره‌شناسی، یونسکو سال ۲۰۰۹ را به نام او سال «نجوم و شیخ بهایی» نامگذاری کرد. وی در بعلبک متولد شد. دوران کودکی را در جبل عامل، از نواحی شام، در روستایی به نام «جبع» یا «جباع» زیست، او از نژاد «حارث بن عبدالله اعور همدانی» بوده‌است (از شخصیت های برجسته آغاز اسلام، متوفی به سال ۶۴ خورشیدی).
خاندان او از خانواده‌های معروف جبل‌عامل در قرن دهم و یازدهم خورشیدی بوده‌اند.
پدر او از شاگردان برجسته شهید ثانی بوده است.محمد ۱۳ ساله بود که پدرش عزالدین حسین عاملی به خاطر اذیت شیعیان آن منطقه توسط دولت عثمانی از یک سو و دعوت شاه طهماسب صفوی برای حضور در ایران، به سوی ایران رهسپار گردید و چون به قزوین رسیدند و آن شهر را مرکز دانشمندان شیعه یافتند، در آن سکنا گزیدند و بهاءالدین به شاگردی پدر و دیگر دانشمندان آن عصر مشغول شد.
وقتی او ۱۷ ساله بود (۹۷۰ ق)، پدرش به شیخ الاسلامی قزوین به توصیه شیخ علی منشار از سوی شاه طهماسب منصوب شد. ۱۴ سال بعد، در ۹۸۴ قمری، پدر شیخ برای زیارتخانه خدا از ایران خارج شد اما در بحرین فوت کرد.
شخصیت علمی و ادبی و اخلاق و پارسای او باعث شد تا از ۴۳ سالگی شیخ‌الاسلام اصفهان شود و در پی انتقال پایتخت از قزوین به اصفهان (در ۱۰۰۶ قمری)، از ۵۳ سالگی تا آخر عمر (۷۵ سالگی) منصب شیخ‌الاسلامی پایتخت صفوی را در دربار مقتدرترین شاه صفوی، عباس اول برعهده داشته باشد.
شیخ در فاصلهٔ سال‌های ۹۹۴ ق تا ۱۰۰۸ ق سفرهایی چند به خارج از قلمروی صفویه داشت.
این سفرها برای زیارت، سیاحت، دانش‌اندوزی و همچنین به گفته برخی مورخان به سفارت سیاسی بوده است.
مکه، مصر و شام از جمله مقصد این سفرها بوده است.
وی در سال ۱۰۰۰ خورشیدی در اصفهان درگذشت و بنابر وصیت خودش جنازه او را به مشهد بردند و در جوار مقبرهٔ علی ابن موسی الرضا جنب موزه آستان قدس دفن کردند.
هم‌اکنون قبر وی بین مسجد گوهرشاد و صحن آزادی و رواق امام خمینی در یکی از رواق‌ها که به نام خودش معروف می‌باشد است.
تاریخ تولد و مرگ شیخ بهایی بر روی سنگ قبر و کاشیکاری‌های دیوار اتاق مقبره اندکی متفاوت است:
تاریخ تولد:
کتیبه کاشیکاری دیوار: ۲۶ ذیحجه ۹۵۳ هجری قمری (برابر با پنجشنبه ۸ اسفند ۹۲۵ خورشیدی، و ۲۷ فوریه ۱۵۴۷)
کتیبه سنگ قبر: غروب پنجشنبه محرم الحرام ۹۵۳ هجری قمری (برابر با فروردین ۹۲۵ خورشیدی، و مارس ۱۵۴۶)
تاریخ وفات:
کتیبه کاشیکاری دیوار: ۱۲ شوال ۱۰۳۰ هجری قمری (برابر با ۸ شهریور ۱۰۰۰ خورشیدی، و ۳۰ اوت ۱۶۲۱)
کتیبه دیوار در سال ۱۳۲۴ خورشیدی در زمان استانداری علی منصور ساخته شده‌است و حاوی تاریخ روز، ماه و سال می‌باشد، درحالیکه کتیبه سنگ قبر فقط حاوی تاریخ ماه و سال است. به نظر می‌رسد که درهنگام بازسازی اتاق تحقیقاتی درباره تاریخ تولد و مرگ انجام شده باشد و به این خاطر تاریخ روز به کتیبه کاشی کاری اضافه گشته است. در این صورت به نظر می‌رسد که تاریخ های کتیبه دیوار دقیقتر باشند.
استادان:
نام برخی از اساتید شیخ بهایی از این قرار است:
فقه و اصول، تفسیر، حدیث و ادبیات عرب را نزد پدرش شیخ عزالدین حسین عاملی.
منطق و کلام و معانی و بیان و ادبیات عرب را نزد نجم ابن شهاب، معروف به ملاعبدالله بهابادی
ریاضی، کلام و فلسفه را از مولانا افضل قاینی مدرس سرکار فیض کاشانی فرا گرفت.
طب را از حکیم عماد الدین محمود، طبیب ویژه شاه طهماسب و مشهورترین پزشک ایران در آن دوره آموخت.
صحیح بخاری را نزد ابی الطیف مقدسی فرا گرفت. همچنین نقل است نزد ملا محمد باقر یزدی مؤلف کتاب مطالع الانوار که از ریاضی دانان عصر خود بوده نیز درس خوانده است. تعداد کثیری از دانشوران نامی قرن یازدهم نزد وی تحصیل کرده‌اند. یکی از محققان معاصر ۳۳ تن از شاگردان او را نام برده‌است که در این‌جا به مشهورترین آنها اشاره می‌کنیم:
*ملا محمد محسن بن مرتضی بن محمود فیض کاشانی، متوفی ۱۰۹۱ ق.
*سید میرزا رفیع الدین محمدبن حیدر حسینی طباطبایی نائینی، متوفی ۱۰۹۹ ق.
*ملا محمد تقی بن مقصود علی مجلسی، معروف به مجلسی اول، متوفی ۱۰۷۰ ق.
*صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازی، معروف به ملاصدرا، حکیم مشهور قرن یازدهم، متوفی ۱۰۵۰ ق.
*ملا محمد باقر بن محمد مؤمن خراسانی سبزواری، معروف به محقق سبزواری، شیخ الاسلام اصفهان، متوفی ۱۰۹۰ ق.
